ในช่วงแห่งวันเวลาขณะอยู่บนรถขนาดสี่ที่นั่งแล่นวกวนบนถนนที่ทอดตัวตามเชิงเขาระหว่างเมืองจัมมูและศรีนาคา แม้จะมองเห็นเป้าหมายอยู่ไม่ไกล แต่เนื่องจากเส้นทางเป็นภูเขาสูงจึงต้องตัดถนนเลาะเลียบตามไหล่เขาวกไปเวียนมาจนตาลาย เส้นทางที่มองเห็นอยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะค่อยๆห่างไกลออกไปทุกที ถนนแคบแต่ทว่ามีรถทุกประเภทขับแข่งกันเพื่อมุ่งหน้าสู่เป้าหมาย รถบรรทุกบางคัน บรรทุกสินค้าเต็มคันเวลาผ่านทางโค้งบนเชิงเขาเหมือนกำลังจะหล่นลงข้างทาง ตามรายทางจึงมีรถพลิกคว่ำตามรายทางให้เห็นเป็นระยะๆ เจ้าหน้าที่ก็เพียงแต่เก็บกวาดสินค้าให้พ้นจากเส้นทางเพื่อปล่อยให้รถคันหลังผ่านไป เพียงแวบเดียวที่รถชะลอความเร็ว มองไปที่ทางโค้งใกล้หุบเหวมีป้ายเขียนไว้น่าคิดว่า “Time is money but life is precious”  จึงยกกล้องขึ้นบันทึกภาพไว้ในขณะที่รถกำลังเคลื่อนผ่าน  แม้ภาพจะไม่ค่อยชัดแต่ก็อ่านได้ใจความ

           พุทธคยาต้นเดือนเมษายนอากาศกำลังร้อนระอุ เป็นช่วงสุดท้ายของการฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธรรมยุต) รุ่นที่ 20/2557 และจะต้องเดินทางกลับประเทศไทยที่อากาศคงร้อนมาก เสร็จงานในหน้าที่แล้วตอนนั้นยังไม่อยากกลับเมืองไทย จึงสอบถามเพื่อนพระภิกษุที่จำพรรษาที่พุทธคยาว่ามีสถานที่แห่งไหนบ้างที่อินเดียที่มีอากาศหนาวเย็นหรือยังมีหิมะตกปกคลุมพื้นที่บ้าง อยากหนีร้อนไปพึงเย็น เพื่อนพระภิกษุเสนอว่ามีหลายที่เช่นมนาลี ธัมมศาลา โคมุข เลย์ ลาดัก สถานที่ที่น่าไปที่สุดในช่วงเวลานี้คือศรีนาคา รัฐจัมมูแคชเมียร์ ต้นไม้กำลังผลัดใบ อากาศหนาวเย็น บนยอดเขาสูงหิมะยังตกหนัก

           พระภิกษุผู้เข้ารับการฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธรรมยุต) รุ่นที่ 20/2557     มีกำหนดการเดินทางไปฝึกอบรมภาคจิตภาวนา ณ สังเวชนียสถานสี่ตำบลคือลุมพินี สถานที่ประสูติ ปัจจุบันอยู่ในประเทศเนปาล พุทธคยา สถานที่ตรัสรู้ สารนาถ สถานที่แสดงปฐมเทศนา และกุสินารา สถานที่ปรินิพพาน ปัจจุบันอยู่ที่ประเทศอินเดีย ระหว่างช่วงวันที่ 21 มีนาคม 2557 – วันที่ 4 เมษายน 2557 ออกเดินทางคืนวันที่ 20 มีนาคม 2557 ไปฝึกอบรมเพื่อศึกษาค้นคว้าจากสถานที่เกี่ยวข้องกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและจะได้ซึมซับรับอุดมการณ์ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแก่ชาวโลกในโอกาสต่อไป

       เดือนมีนาคมล่วงผ่านไปกึ่งเดือนแล้วอากาศร้อนอบอ้าวแผ่กระจายไปทั่วประเทศไทย ร้อนทั้งเปลวแดดแผดเผา ร้อนเร่าทั้งเหตุการณ์บ้านเมือง เกิดเป็นคนไทยก็ต้องอดทนเข้าไว้ สักวันก็ต้องสงบจนได้ ยามศึกเราช่วยกันรบ แต่พอยามสงบหันมาทะเลาะกันเองอาจจะเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของไทยที่มีมาแต่ครั้งโบราณกาลแล้ว ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ทางเจ้าหน้าที่สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธรรมยุต) ได้นัดหมายกันไปถวายสักการะพระธรรมปาโมกข์ เนื่องในวันครบรอบวันเกิด และถือโอกาสเยี่ยมผู้เข้ารับการฝึกอบรมภาคจิตภาวนาที่วัดสิริวัฒนวิสุทธิ์ ในพระองค์ฯ ที่เขาโคกเผ่น อำเภอท่าตะโก จังหวัดนครสวรรค์

           เพลาค่ำย่ำสนธยาวันหนึ่งนั่งเรือจากท่าวังหลัง บริเวณใกล้ๆกับโรงพยาบาลศิริราช วันนั้นไม่ได้รีบร้อนอะไร เรือประเภทไหนผ่านมาเห็นว่าพอมีที่ว่างก็ขออาศัยจุดหมายปลายทางอยู่ที่สะพานพระรามเจ็ด  จึงนั่งเรือประจำทางจอดทุกท่าที่มีคนขึ้นลง เรือแล่นแหวกผิวน้ำเจ้าพระยาไปเรื่อยอย่างไม่รีบร้อนอะไร บางครั้งเรืองด่วนธงส้ม ธงเหลือแซงผ่านไป คลื่นระลอกแล้วระลอกเล่าโหมกระหน่ำก่อนจะเงียบสงบ เรือเล็กที่วิ่งฝ่าคลื่นลมแรงไปได้จึงต้องมีความแข็งแรงทนทาน หากยังไม่มั่นใจว่าจะฝ่าคลื่นไปได้เรือเล็กไม่ควรออกจากฝั่ง รอให้คลื่นลมสงบก่อนค่อยออกเรือ

           ดอกคูณกำลังออกดอกสีเหลืองบานสะพรั่งเห็นแล้วเย็นตาพาให้ใจสดชื่น บ่งบอกว่าอีกไม่นานคงใกล้วันสงกรานต์แล้ว เพราะตามปกติดอกคูณมักจะออกดอกผลิบานในช่วงเดือนสี่เดือนห้าหน้าแล้งที่ลมแรงพัดช่อมะม่วง คิดถึงบทเพลงเก่าเพลงหนึ่งคือ “สิ้นกลิ่นดอกคูณ” ที่่ปัจจุบันมีผู้นำมาร้องใหม่ มีเนื้อร้องท่อนหนึ่งว่า “จากโคลนต้นคูณฝั่งมูลที่เก่า สองเราเคยพร่ำจำนรรค์  สิ้นจันทร์วันเพ็ญที่ลอยเด่นเหมือนดั่งคืนนั้น สิ้นกลิ่นดอกคูณที่หอมกรุ่นกระแจจันทร์ คืนนี้หนอกับคืนนั้นช่างต่างกันเสียนี่กระไร.....” เพียงแต่คิดในใจก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์อันสุนทรีย์แล้ว

         หน้าหนาวโบกมือลาไปหลายวันแล้วกำลังจะย่างกรายเข้าสู่หน้าร้อนอากาศร้อนเริ่มแผ่รังสีแห่งความร้อนระอุเพิ่มขึ้น จิตใจมนุษย์ก็รุ่มร้อนไปด้วย ร้อนภายนอกแม้โหดร้าย แต่หากเกิดความร้อนภายในทรมานมากยิ่งกว่าหลายเท่า ความวุ่นวายภายนอกพอมองเห็นเหตุ แต่ทว่าความเร่าร้อนภายในบางครั้งหาสาเหตุไม่พบ เพราะหลบซ่อนอยู่ลึกในก้นบึ้งแห่งหัวใจไม่ยอมปรากฏกายให้สนทนาหาทางแก้ปัญหาได้เลย ปัญหาภายนอกเหมือนลมที่พัดผ่าน แต่ปัญหาภายในเหมือนลมที่ไร้ทิศทาง

         วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา 13.00 น. พระธรรมเมธาจารย์ รองประธานกรรมการบริหาร สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ (ธรรมยุต) เป็นประธานในพิธีนิเทศผู้เข้ารับการฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศรุ่นที่ 20/2557 ภาคศึกษาดูงานและปฏิบัติจิตภาวนาในประเทศอินเดีย-เนปาล  ณ สถาบันฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ วัดพระศรีมหาธาตุ บางเขน กรุงเทพมหานคร

         ในช่วงเวลาขณะที่ได้ปีนป่ายขึ้นไปอยู่บนยอดสูงสุดของเจดีย์แล้วมองลงมาข้างล่าง จะเห็นภาพมุมกว้างแลสลอนสูงๆต่ำๆสลับไปจนสุดสายตา เป็นภาพที่บรรยายออกมาเป็นตัวอักษรได้ยาก ทั้งความรู้สึกที่เหมือนอยู่ในที่สูงสุด อาการตื่นกลัว ประหม่าเหมือนกับจะหล่นร่วงลงไปยังพื้นข้างล่างได้ทุกนาที  แต่ทว่ากลับเป็นประสบการณ์ที่น่าทึ่ง เพราะรับรู้ได้ถึงการได้ขึ้นสู่จุดที่สูงบนความอลังการแห่งโบราณสถานที่เกิดจากฝีมือมนุษย์ รู้สึกประหนึ่งว่าเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของผู้ที่เคยร่วมสร้างเจดีย์เก่าแก่แห่งนั้น  การปีนขึ้นสู่ยอดเจดีย์จึงไม่อนุญาตให้ผู้ที่ป่วยด้วยโรคเบาหวาน ความดันโลกหิตขึ้นไป เพราะอาจจะได้กลับลงมายังพื้นปฐพีเพียงร่างกาย ส่วนจิตวิญญาณโบยบินลับหายไปกับฟากฟ้าแห่งรัตติกาลแล้ว