การจะคบใครเป็นมิตรสหายนั้นเป็นเรื่องของแต่ละบุคคล บางคนมีเพื่อนมาก แต่เป็นเพื่อนประเภทเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว แต่บางคนมีมิตรเหลืออยู่ไม่มาก แต่เพื่อนนั้นเป็นประเภทที่คอยให้คำแนะนำ คอยช่วยเหลือ เป็นกำลังใจในยามทุกข์ยาก มิตรสหายประเภทนี้ถึงจะมีน้อย แต่ก็เป็นมิตรที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เป็นมิตรประเภทที่ควรคบหาสมาคมไว้  สายใยแห่งมิตรภาพบางครั้งแม้กาลเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด แต่เมื่อมาพบกันเข้ามิตรภาพนั้นยังคงอยู่  มิตรภาพระหว่างมิตรสหายในวัยเด็กเป็นสายใยที่เป็นไปเพื่อความเบิกบานใจ คิดถึงเมื่อใดก็สำราญใจเมื่อนั้น

             วันนี้อากาศอึมครึมเหมือนฝนจะตก ฟ้าหมองมองไม่เห็นดวงอาทิตย์ วันนี้ตั้งแต่เช้ามาแล้วยังไม่เห็นแสงแดด บรรยากาศแบบนี้คาดคะเนอนาคตความน่าจะเป็นได้ว่าฝนน่าจะตก  แต่โลกนี้เอาอะไรแน่นอนไม่ค่อยได้ บางวันเสียงฟ้าร้องก้องเวลานึกว่าฝนจะตก ไม่นานเสียงฟ้าร้องก็เงียบสนิท แดดกล้าอากาศขึ้นมาแทน การที่จะคาดคะเนความเป็นไปของธรรมชาติจากสิ่งที่เห็นบางทีอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ได้ โลกนี้ยังมีอะไรอีกมากมายให้เราได้ศึกษา หากมีการสังเกตและคอยตั้งคำถามก็เหมือนมีห้องเรียนขนาดใหญ่อยู่รอบตัวเรา คนเราสามารถศึกษาได้ทุกที่ทุกเวลา

            ความงามเป็นศิลปะที่ขึ้นอยู่กับคนมอง บางอย่างแม้จะมีความสวยสดงดงามแต่ถ้าหากสายาของผู้มองไม่มีรสนิยมทางศิลปะเลย ความงามนั้นก็ไร้ความหมาย ความงามเรียกอีกอย่างหนึ่งสุนทรียะ เป็นวิชาหนึ่งที่ใช้เรียนในระดับปริญญาตรีในบางสาขาวิชา ในทฤษฎีทางสุนทรียศาสตร์ความงามอาจจะสรุปได้สามอย่างคืออยู่ที่คนมอง อยู่ที่ตัววัตถุและอยู่ที่สภาพสังคม ความงามบางอย่างเป็นเรื่องเฉพาะถิ่น ไม่อาจจะนำบริบทของสังคมหนึ่งไปตัดสินอีกสังคมหนึ่งว่างามหรือไม่งามสวยหรือไม่สวย องค์ประกอบของความงามส่วนหนึ่งจึงอยู่ที่สายตาของคนที่เสพศิลปะ

           มนุษย์ส่วนหนึ่งมักจะไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่ตนเองกำลังเป็นอยู่ มักจะคิดอยากเป็นนั่นเป็นนี่ บางครั้งสิ่งที่อยากเป็นอาจจะไม่สามารถเป็นได้ สิ่งที่ทำได้คือความฝันคิดในสิ่งที่อยากจะเป็น เช่นหากเป็นนกจะบินไปทั่วท้องฟ้า หากเป็นเทวดาคงจะอยู่สบาย หรือหากเป็นเจ้านายคงจะไม่ได้ทำงานหนักเป็นค้น ดังนั้นสิ่งที่อยู่ในใจมนุษย์คือความฝัน ฝันอยากจะเป็นในสิ่งที่เราไม่อาจจะเป็นได้ในช่วงนี้หรือในขณะแห่งความเป็นจริง ความฝันทำให้มนุษย์ลืมสภาพปัจจุบันที่ตนเองดำรงอยู่ แม้จะเพียงชั่วครู่ ความฝันบางอย่างแม้จะไม่มีทางเป็นจริงได้ แต่มนุษย์ก็ยังชอบฝันอย่างน้อยความฝันก็เป็นเครื่องโชลมใจ

            มีหนังสือจากบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหากุฏราชวิทยาลัย เชิญให้เข้าร่วมวิพากษ์หลักสูตรพุทธศาสน์ศึกษานานาชาติ เพื่อใช้เป็นหลักสูตรสำหรับชาวต่างชาติที่ใช้ภาษาอื่นนอกจากภาษาไทยจะได้มีโอกาสศึกษาเล่าเรียนในระดับสูงกว่าปริญญาตรี ซึ่งหลักสูตรดังกล่าวได้ทำการยกร่างมาหลายรอบแล้ว ได้ผ่านคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิช่วยวิพากษ์ช่วยแก้ไขเพื่อให้มีความเหมาะสมกับความเจริญของเทคโนโลยี แม้หลักคำสอนจะคงเดิม แต่วิธีการในการศึกษาควรจะต้องปรับปรุงให้เหมาะกับยุคสมัย

         งานบางอย่างทำมานานจนเกิดความเคยชิน แม้จะหลงลืมไปบ้างแต่อาศัยสัญญาความจำได้หมายรู้ ก็พอจะทำงานนั้นต่อไปได้ แม้จะทำงานได้ไม่ดีนัด แต่อย่างน้อยก็ไม่ทำให้งานเกิดความเสียหาย แต่ถ้าในการทำงานมีสติ ความระลึกได้หมายรู้อยู่กับงานที่กำลังทำ งานนั้นก็มักจะทำได้ดี แต่ความหลงลืมมักจะเป็นธรรมชาติประจำมนุษย์อย่างหนึ่ง มักจะจำได้ในสิ่งที่ควรลืม แต่มักจะลืมในสิ่งที่ควรจำ เพราะลืมจึงทำให้ขาดปัญญา หากสติมาปัญญาก็มี หากสติหนีมักมีปัญหา

            วันแม่ปีนี้ไม่มีโอกาสได้กลับบ้านไปเยี่ยมแม่ สิ่งที่ทำได้ในวันแม่ปีนี้คือโทรศัพท์ไปคุยกับแม่เนื่องในวันแม่ ถามข่าวคราวตามปกติ อย่างน้อยก็ได้ฟังเสียงแม่ และแม่ก็ยังได้ฟังความเป็นไปของลูกชาย แม้จะอยู่กันคนละที่ ก็เหมือนห่างเพียงกาย แต่ใจยังคิดถึง คุยสักพักก็ถามแม่ว่าตอนนี้กำลังคิดทำอะไร เลิกทำงานในสวนหรือยัง

          วันเสาร์ไปร่วมงานปฐมนิเทศนักศึกษาระดับปริญญาโท  มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ที่ศาลายา นครปฐม มีนักศึกษาระดับปริญญาเอกสาขาพุทธศาสน์มาร่วมงานด้วย แม้จะมาเพียงช่วงเช้าเพราะภาคบ่ายต้องเข้าเรียนตามปกติ แต่ก็ถือว่าอย่างน้อยก็ได้มาเยี่ยมและให้กำลังใจรุ่นน้องที่กำลังจะเริ่มต้นเรียน ในงานนี้ได้พบกับเพื่อนเก่าท่านหนึ่งที่เคยเรียนมาด้วยกัน จบมาในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน รับปริญญาในวันเดียวกัน จึงมีโอกาสได้สนทนาตามประสาเพื่อนเก่า

             “แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล..”  เพลงค่าน้ำนมแว่วมาจากโรงเรียนข้างวัด ได้ยินเพลงนี้หลายวันแล้ว เป็นการย้ำเตือนและบ่งบอกให้รู้ว่าวันสำคัญอีกวันหนึ่งคือวันแม่ ใกล้เข้ามาแล้ว จะทำอะไรที่เป็นการแสดงออกถึงความรักความคิดถึงการตอบแทนพระคุณแม่ก็ต้องรีบทำ ใครที่ยังมีแม่ก็ควรทำในสิ่งที่เลี้ยงกาย ส่วนใครที่มีแม่ที่จากโลกนี้ไปแล้ว ก็ควงทำบุญอุทิศไปให้ ยามอยู่ให้ท่านสบาย ยามตายให้ท่านไปดี ยามอยู่ก็อุปัฏฐาก ยามจากก็อุปถัมภ์ โบราณว่า “ยามอยู่ให้เลี้ยงกาย ยามตายเลี้ยงวิญญาณ” แม่เป็นปลอบใจในยามยาก เป็นมิตรในเรือนใจ คอยห่วงใยในยามจาก