แดดร้อนแล้วในขณะที่เดินเข้าอาคารรัฐสภา ตำรวจประจำรัฐสภาเข้ามาถามว่าหลวงพี่มาทำอะไร จะไปไหน คล้ายๆกับจะบอกว่าถ้าไม่มีอะไรขอเชิญออกไปวันนี้ห้ามเข้าประมาณนั้น จึงยื่นหนังสือเชิญจากประธานคณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรมให้ดู พร้อมทั้งหนังสือสุทธิของพระภิกษุแสดงตน ตำรวจจึงเข้าใจและชี้บอกทางว่าควรไปทางนั้น จากนั้นตำรวจคนนั้นก็หันไปทำงานตามปรกติ รถยนต์ราคาแพงๆทั้งนั้นทยอยเข้าสู่อาคารรัฐสภา หากจำไม่ผิดวันนี้ผู้แทนราษฎรกำลังประชุมที่อาคารรัฐสภา 1 ชั้นสอง ส่วนคณะกรรมาธิการศาสนาฯประชุมที่อาคารเดียวกันชั้น 3 หน่วยรักษาความปลอดภัยจึงต้องเข้มงวดเป็นพิเศษ
 

       ภาควิชาการจัดการเทคโนโลยี โปรแกรมเทคโนโลยีการผลิตและการจัดการอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฎจันทรเกษมมีหนังสือนิมนต์ให้ไปบรรยายให้นักศึกษาฟัง ตั้งหัวข้อมาให้เรียบร้อยว่า “ทำอย่างไรจึงจะประสบความสำเร็จในชีวิต” อันที่จริงเขานิมนต์เจ้าอาวาส แต่ท่านเจ้าอาวาสมีคำสั่งให้ไปบรรยายในหัวข้อดังกล่าวแทน งานนี้แม้จะพยายามปฏิเสธแล้วแต่ยังคงต้องไป ยังนึกภาพไม่ออกว่าวิชานี้เขาเรียนอะไรกัน งานจะเริ่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้าจึงต้องหาข้อมูลเตรียมการไว้ก่อน
 

         มีใครไม่รู้เคยบอกไว้ว่า “ชีวิตคือการเดินทาง” แม้จะไม่ใช่คำตอบทั้งหมด แต่การเดินทางก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ใกล้บ้างไกลบ้างไปถึงจุดหมายบ้างไปไม่ถึงบ้าง แต่ทว่าในที่สุดชีวิตก็ต้องเดินทางไปยังจุดหมายเดียวกันเหมือนกันทุกชีวิตคือความตาย เพราะชีวิตมีความตายเป็นที่สุด เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น การเดินทางสั้นๆอาจจะพานพบกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่หรือการเดินไกลอาจจะไม่ได้พบกับเรื่องที่ยิ่งใหญ่อะไรเลยก็ได้ บางครั้งการเดินทางอาจจะมีผลต่อชีวิตทั้งชีวิต

        ประเทศจีนมีอารยธรรมสืบต่อกันมายาวนานหลายพันปี มีขนบธรรมเนียมประเพณีที่หลากหลาย มีนักปราชญ์คนสำคัญมากมายมายเช่นขงจื้อ เล่าจื้อ เม่งจื้อ เป็นต้น ในด้านศาสนามีทั้งพระพุทธศาสนานิกายมหายาน ชินโต ขงจื้อ เต๋า เซ็น นอกจากนั้นยังมีสุภาษิตจากนักปราชญ์นิรนามอีกมากมาย วันนี้ค้นพบหนังสือเล่มหนึ่งนอนหลับอยู่ในซอกตู้ว่าด้วยสุภาษิตของนานาประเทศ แต่วันนี้ขอนำสุภาษิตจีนมาให้อ่านเพื่อนำไปพิจารณา มีคนเคยกล่าวไว้ว่า "คนบางคนอาจจะได้ดีเพราะสุภษิตบทเดียว" ลองอ่านและพิจารณาตามสะดวก

        เว็บไซต์ไซเบอร์วนารามดอทเน็ตปรากฏตัวต่อโลกไซเบอร์ครั้งแรกเมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2553 นำเสนอเรื่องแรกคือ “การศึกษาธรรมเบื้องต้น” จากนั้นจึงเป็นเรื่องสั้นๆที่เขียนขึ้นจากเหตุการณ์ตามยุคสมัยบ้าง หรือเป็นบทความขนาดยาวที่เคยเขียนไว้ในอดีต นำมาผสมผสานกัน ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามเขียนวันละหนึ่งเรื่อง แต่ความพยายามไม่ประสบความสำเร็จ เพราะเขียนไม่ได้อย่างที่ตั้งใจไว้ แต่มีบ้างบางวันเขียนได้หลายเรื่อง จากวันนั้นมาจนถึงวันนี้ไซเบอร์วนารามก็มีอายุครบสองปี เป็นเด็กที่กำลังหัดเดิน
 

       ช่วงนี้มีภารกิจต้องเดินทางไปโคราชบ่อยแม้จะเป็นการทำงานอย่างหนึ่ง แต่ทว่าเป็นการทำงานที่ไม่เหมือนการทำงาน อยู่ท่ามกลางป่าเขา ตอนกลางคืนเงียบสงัด พอถึงตอนเช้าได้ยินเสียงนกร้อง ได้เดินเท้าเปล่าสัมผัสกับน้ำค้างบนยอดหญ้า ซึ่งเคยได้ยินคนโบราณบอกว่าเป็นการรักษาโรคอย่างหนึ่ง ใครที่กำลังป่วยสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงหากได้เดินเท้าเปล่าให้เท้าสัมผัสกับหยาดน้ำค้างยามเช้าจะเป็นผลดีต่อสุขภาพ อยู่กรุงเทพฯมีแต่พื้นปูนเวลาเดินก็ต้องระวังเศษแก้วแตกหรือเศษสิ่งสกปรกอื่นๆ บางครั้งเท้าอาจจะต้องมีแผลเกิดขึ้นได้ กรุงเทพหาพื้นที่ที่เป็นหญ้ายาก แต่ที่โคราชพื้นที่ส่วนใหญ่ยังคงเต็มไปด้วยผืนป่าและหญ้าเขียว
 

         เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2554 ร่างพระราชบัญญัติธนาคารพระพุทธศาสนา พ.ศ. .... ได้ส่งถึงประธานสภาผู้แทนราษฎรเป็นที่เรียบร้อย โดย นายวิรุฬ  เตชะไพบูลย์ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการคลัง ในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พรรคเพื่อไทย และได้รับการสนับสนุนจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจำนวน 20 คน ในการเสนอร่างพระราชบัญญัติธนาคารพระพุทธศาสนาในครั้งนี้
 

        คนเราต้องมีความถนัดหรือความชอบอย่างน้อยหนึ่งอย่างและจะต้องมีอาชีพอย่างน้อยอย่างหนึ่ง ส่วนงานอดิเรกคือสิ่งที่เราชอบทำแล้วย่อมมีความสุข อาชีพมีไว้เพื่อทำมาหากินเลี้ยงตัวเองและครอบครัว ส่วนความชอบมีไว้เพื่อการพักผ่อน บางคนอาจจะไม่ชอบอาชีพเราทำ แต่ก็ต้องทำเพราะบางครั้งอาชีพก็เลือกไม่ได้ สิ่งที่เราชอบอย่างน้อยก็ต้องมีความถนัดอยู่บ้าง  อาชีพเราอาจไม่มีทางเลือก แต่ความชอบนั้นเราเลือกได้เอง  มีบ้างบางครั้งความชอบได้กลายเป็นอาชีพโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ใครที่ได้ประกอบอาชีพที่ตนเองรักและชอบย่อมทำงานด้วยความสุข
 

         ช่วงนี้อากาศแปรปรวนบ่อย บัดเดี๋ยวหนาว บัดเดี๋ยวร้อน บางวันมีฝนตกลงมาอีกเลยไม่รู้ว่าเป็นฤดูไหนกันแน่ วันหนึ่งเดินเล่นไปที่ศาลาท่าน้ำหน้าวัด สายลมพัดแรงต้นไม้ไหวเอนลู่ ใบไม้ปลิวว่อนดูเหมือนฝนกำลังจะตก  ใกล้ศาลาท่าน้ำริมคลองหน้าวัดปลูกมะม่วงพันธุ์สุโขทัยไว้สองต้น ต้นหนึ่งกำลังออกดอก อีกต้นกำลังแตกกิ่ง มะม่วงสองต้นนี้มีคนนำมาถวายในงานมหาชาติเมื่อปีที่ผ่านมาพร้อมทั้งบรรยายสรรพคุณให้ฟังว่า "มะม่วงพันธุ์นี้มีผลใหญ่มาก บางลูกหนักร่วมหนึ่งกิโลกรัม" อยากรู้ อยากดู อยากเห็นว่าจะจริงตามคำบอกหรือไม่จึงได้นำไปปลูกไว้ หากวันใดว่างก็จะเดินไปดูว่ามะม่วงสองต้นนั้นยังอยู่หรือไม่ ต้นไม้ขาดน้ำก็เหมือนคนขาดเงิน ขณะนั้นลมแรงพัดมาเห็นมีเศษกระดาษแผ่นหนึ่งปลิวมาตกใกล้ๆจึงหยิบขึ้นมดู เป็นบทกลอนไม่รู้ใครเขียน ไม่รู้มาจากไหน พิจารณาเห็นว่าน่าจะมีประโยชน์เหมือนเคยได้ยินได้ฟังมาหลายครั้งแล้วแต่ไม่ทราบว่าใครแต่งไว้ หากใครทราบว่าใครเป็นคนประพันธ์แจ้งมาให้ทราบจะขอบคุณอย่างยิ่ง คนเขียนโดยไม่ได้ระบุชื่อ ขอคารวะ บางครั้งแม้เศษกระดาษข้างถนนก็เป็นครูสอนเราได้ ขอเรียกว่า "ครูข้างถนน" ก็แล้วกัน ลองอ่านดู