ปัจจุบันพระพุทธศาสนามีอายุยาวนาน 2555 ปี แต่ถ้าหากเริ่มต้นจากวันที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ปีนี้ก็ครบ 2600 ปี ชาวพุทธนิยมเรียกว่า “พุทธชยันตี” มีการจัดงานเพื่อเฉลิมฉลองวันคล้ายวันตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าทั่วโลก พระพุทธศาสนาผ่ากาลเวลามาตามลำดับ โดยเฉพาะในเรื่องของการเผยแผ่พระพุทธศาสนานั้นมีพัฒนาการมาตามลำดับเริ่มจากยุคแรกที่มีการเผยแผ่ศาสนาโดยวิธีปากต่อปากคือสอนกันด้วยวาจา เรียกว่า “มุขปาฐะ จากนั้นค่อยพัฒนาตามยุคสมัยเช่นจารึก พิมพ์หนังสือ จนกระทั่งปัจจุบันมีคำสอนของพระพุทธศาสนาปรากฏบนโลกไซเบอร์มากขึ้นในหลากหลายรูปแบบ

         ในงานกฐินที่วัดฟ้าห่วน จังหวัดยโสธร ช่วงนั้นพิธีกฐินเสร็จไปแล้ว แดดกำลังร้อนจึงหลบแดดนั่งพักที่ศาลามุงหญ้าใต้ร่มไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง สายลมแผ่วโชยมาเบาๆกำลังเคลิบเคลิ้มนึกอยากหลับสักงีบ แต่ขณะที่จะหลับนั้น มีชายชราคนหนึ่งถือกระเป๋าแวะเข้ามา จากนั้นก็ชวนคุย ชายชราบอกว่า ผมมีของดีมาเสนอ หากหลวงพี่อยากดูจะให้ดู เมื่อเห็นว่าการมีเพื่อนคุยในเวลาเช่นนี้น่าจะดีกว่าการอยู่คนเดียว จึงอนุญาต ชายชราจึงเปิดกระเป๋าและนำสิ่งของต่างๆออกมาเสนอมีทั้งพระเครื่องแทบทุกรุ่นทั้งพระสมเด็จวัดระฆัง หลวงพ่อเงิน หลวงพ่อผาง หลวงปู่แหวน เป็นต้น
 

          หลังพรรษากาลผ่านพ้นไป ในช่วงนี้มีงานบุญใหญ่ของชาวพุทธทั่วประเทศคือ “งานบุญกฐิน” เป็นงานใหญ่จัดงานกันหลายแห่ง หากทอดกฐินตามต่างจังหวัดก็ต้องเดินทางไกล ปัจจุบันผู้คนในชนบทมักจะย้ายถิ่นฐานเข้ามาหางานทำในกรุงเทพมหานคร เมื่อถึงงานเทศกาลต่างๆจึงรวมตัวกันเพื่อไปทอดกฐินในต่างจังหวัด และมักจะจัดงานในช่วงเสาร์อาทิตย์เพราะเป็นวันหยุด เย็นวันศุกร์ออกเดินทาง พอถึงเช้าวันจันทร์ก็สามารถไปทำงานได้ตามปกติ ปัจจุบันชีวิตของคนส่วนหนึ่งดำเนินไปดั่งนี้
 

            การทอดกฐินในประเทศไทยนั้นมีหลายประเภท ขึ้นอยู่กับฐานะของวัดด้วย  หากเป็นวัดหลวงก็จะมีงานทอดกฐินสองประเภทคือกฐินหลวงหรือกฐินพระราชทาน หากเป็นวัดราษฏร์ก็จะเป็นกฐินราษฏร์หรือกฐินสามัคคี วัดมัชฌันติการามแม้จะเป็นวัดเก่าแก่แห่งหนึ่ง  แต่ก็ยังเป็นวัดราษฏร์ ไม่มีเจ้าภาพท่านใดจับจองเป็นกรณีพิเศษ  พุทธศาสนิกชนในเขตรอบๆวัดจึงช่วยกันทอดกฐินเรียกว่ากฐินสามัคคี กำหนดไว้อย่างนี้เป็นเวลาหลายปีมาแล้วว่าจะจัดทอดกฐินในวันแรกของการออกพรรษา ภาคเช้าตักบาตรเทโวโรหณะ จากนั้นก็ทอดกฐินต่อไปทันที ปีนี้ทางวัดจึงมีพิธีทอดกฐินในวันที่ 31 ตุลาคม 2555
 

         หลังวันออกพรรษาปวารณาแล้ว ต่อจากนี้ไปอีกหนึ่งเดือน ตั้งแต่วันแรม 1 ค่ำ เดือน 11 ถึงวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12 (31 ตุลาคม-28 พฤศจิกายน 2555) อยู่ในช่วงเวลาของงานบุญที่เรียกว่า “กฐิน” ซึ่งเป็นการทำบุญที่มีกำหนดเวลาเพียงหนึ่งเดือน กระทำจากนั้นไม่ได้จึงเรียกว่า “กาลทาน” คือทำได้เฉพาะในช่วงเวลาหนึ่ง ปีหนึ่งมีครั้งเดียว และวัดแต่ละแห่งก็สามารถจัดงานกฐินได้ปีละครั้ง  บุญกฐินจึงเป็นงานใหญ่เป็นงานสำคัญประจำปี  บุญกฐินมีอานิสงส์ทั้งให้ผู้และผู้รับ เป็นการทำบุญชนิดพิเศษ ปีนี้วันสุดท้ายของบุญกฐินคือวันที่ 28 พฤศจิกายน 2555 วันนั้นเป็นวันลอยกระทง
 

         การศึกษาในปัจจุบันเจริญก้าวหน้ามาก จนทางราชการประกาศว่าปัจจุบันมีคนไทยอ่านหนังสือออกเกือบทุกคนแล้ว ยังเหลืออยู่อีกเพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ยังอ่านหนังสือไม่ได้  ฟังแล้วน่าดีใจแทนเพราะยิ่งมีคนอ่านหนังสือได้มาก แสดงว่าการจัดการศึกษาของประเทศได้ผล ประเทศชาติได้คนมีความรู้มากขึ้น แต่ผู้ดูแลระบบการจัดการศึกษาของไทยไม่ค่อยมีความมั่นคง รัฐบาลใหม่ก็พึ่งเปลี่ยนรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการอีกครั้งแล้ว บางอย่างเปลี่ยนบ่อยยิ่งดี แต่บางเรื่องหากเปลี่ยนแปลงบ่อยๆจะทำให้งานหยุดชะงัก งานเก่าก็ไม่ลื่นไหล งานใหม่ก็ต้องรอ

          โลกปัจจุบันเจริญขึ้นมาก มีแหล่งความรู้มากมายให้ค้นหา อยากรู้เรื่องอะไรพียงแต่เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ใช้โปรแกรมค้นหาใช้เวลาไม่นานก็จะพบสิ่งที่ต้องการ แต่ทว่ายิ่งค้นหายิ่งพบมาก จนบางคนไม่อาจจะจำแนกแยกแยะได้ว่าอะไรคือความรู้ที่ถูกต้อง และจะนำความรู้นั้นมาใช้อย่างไร จนบางคนกำลังจะสำรักความรู้ เพราะมันมีมากเกินไป จนหาเวลาอ่านอย่างจริงๆจังๆไม่ได้ บางทีการมีแหล่งความรู้มากเกินไปก็ทำให้สับสนได้เหมือนกัน สุนทรภู่เคยกล่าวไว้ว่า “รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา  รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี” แต่การจะเอาตัวรอดในสังคมที่มีความเจริญด้วยเทคโนโลยีและมีความหลากหลายสลับซ้อนซ้อนอย่างในปัจจุบันนั้น ทำได้ไม่ง่ายนัก
 

          เสียงเครื่องยนต์ดังลั่นที่ข้างๆกุฏิ สงสัยว่ารถมาทำอะไรในบริเวณวัด จึงต้องออกไปดู เป็นรถเก็บขยะจากกรุงเทพมหานครกำลังเก็บเศษกระเบื้องมุงหลังคาเก่าที่ทางวัดเปลี่ยนใหม่ กระเบื้องเก่าเหล่านั้นจึงกลายเป็นเศษขยะใช้การอะไรไม่ได้ เมื่อมีของใหม่ที่ดีกว่า ของเก่าก็ต้องถูกทอดทิ้งเป็นธรรมดา มีของเก่าเพียงไม่กี่อย่างที่ยิ่งเก่ายิ่งดี ยิ่งมีอายุยาวนานยิ่งขายได้ราคาสูงเช่นพระเครื่องเป็นต้น บางองค์เช่าซื้อกันราคาเป็นล้านบาท คนที่นิยมของเก่าบางคนลงทุนใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งของเหล่านั้น แต่สำหรับสิ่งของอื่นเมื่อเก่าใช้การอะไรไม่ได้ก็ต้องทิ้ง

          ช่วงนี้โรงเรียนหยุด ไม่ได้ยินเสียงเด็กนักเรียนมาหลายวันแล้ว โรงเรียนอยู่ข้างวัดมีเพียงถนนตัดผ่านแยกระหว่างโรงเรียนกับวัดออกจากกัน พื้นที่แยกกันได้ แต่เสียงแยกไม่ได้ ทุกเช้าเริ่มต้นที่วันจันทร์จึงมักจะได้ยินเสียงจอแจของพวกเด็กๆมาจากโรงเรียน  เสียงเหล่านั้นฟังไม่ได้ศัพท์จับสำเนียงไม่ได้ว่าพวกเขากำลังคุยกันเรื่องอะไร บอกได้เพียงแต่ว่าได้เวลาเริ่มต้นในการทำงานของแต่ละวันแล้ว  เสียงนั้นจะเริ่มจากหกโมงเช้าเรื่อยไปจนถึงเวลาแปดนาฬิกา พอเคารพธงชาติเสร็จ เสียงเหล่านั้นก็เงียบ เพราะเด็กนักเรียนเข้าห้องเรียนแล้ว