ช้าจึงทันกาล นานจึงทันกิน
มีภาษิตโบราณอยู่บทหนึ่งสอนว่า “ช้าๆได้พร้าเล่มงาม” ซึ่งน่าจะตรงกันข้ามกับสุภาษิตที่ว่า “น้ำขึ้นให้รีบตัก” ตกลงว่าสุภาษิตทั้งสองนี้จะนำมาใช้ในเหตุการณ์เช่นไรจึงจะเหมาะกับกาลสมัย งานบางอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไปจะรีบร้อนด่วนทำไม่ได้ ต้องรอเวลา ท่านมักจะนำมาใช้กับการศึกษาที่จะต้องค่อยๆก้าวไปทีละขั้น เรียนที่ละชั้นตามลำดับ จะใจร้อนรีบเรียนไม่ได้ เพราะระบบการศึกษากำหนดไว้อย่างนั้น ขืนใจร้อนก็จะกลายเป็นประเภทชิงสุกก่อนห่าม ซึ่งผลไม้ประเภทใดก็ตามหากต้องการให้สุกก่อนถึงเวลาที่เหมาะสมมักจะมีรสชาติที่ไม่กลมกล่อม ไม่อร่อยเท่าที่ควรจะเป็น