เจ้าของเว็บไซต์ไซเบอร์วนารามนัดประชุมกรรมการบริหาร คณะทำงานเว็บไซต์ไซเบอร์วนารามนัดประชุมเวลาบ่ายโมงวันอาทิตย์ วันที่แดดร้อนมาก อากาศก็อบอ้าว สถานที่ประชุมคืออาคารโรงเรียนพระปริยัติธรรมชั้นสาม อันที่ที่ตั้งและห้องทำงานของเว็บมาสเตอร์ การประชุมกรรมการบริหารเว็บไซต์ไซเบอร์วนาราม ในบ่ายวันอาทิตย์ ที่ประชุมประกอบด้วยเจ้าของเว็บไซต์ เว็บมาสเตอร์ คนเขียนเรื่อง ผู้ดูแลเว็บไซต์ เจ้าของเว็บไซต์เป็นประธานในที่ประชุม
 

         วันศุกร์ที่ 24 สิงหาคม 2555 คณะอนุกรรมาธิการศึกษา ส่งเสริมและฟื้นฟูประเพณีไทย ในคณะกรรมาธิการการศาสนา คุณธรรม จริยธรรม ศิลปะและวัฒนธรรม วุฒิสภา จัดสัมมนาเรื่อง “วิกฤติประเพณีไทย แก้อย่างไร ใครจะแก้” ณ ห้องประชุมคณะกรรมาธิการ หมายเลข 306-308 ชั้นสาม อาคารรัฐสภา 2 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรับทราบแนวความคิดในการส่งเสริมและฟื้นฟูประเพณีอันดีงามของไทย เพื่อเป็นการอนุรักษ์วัฒนธรรมและประเพณีของไทยให้ยั่งยืนสืบต่อไป และเพื่อระดมความคิดเห็นเพื่อหาแนวทางในการแก้ไขวิกฤติประเพณีไทย
 

         ประตูทางเข้าวัดบ้านสร้างมีต้นไม้ขนาดใหญ่อยู่สองต้น ต้นหนึ่งเป็นต้นไทรที่มีรากห้อยย้อยจากลำต้นลงมาถึงพื้นดิน อีกต้นหนึ่งเป็นต้นตะแบกขนาดใหญ่ไม่แพ้กัน แต่ลำต้นสูงตระหง่าน แม้คาคบที่ต่ำที่สุดก็ยังสูงราวสามเมตร เวลามองต้องแหงนหน้ามอง ชาวบ้านร่ำลือกันว่าต้นไม้สองต้นมีวิญญาณสิงสถิตอยู่  เวลาเดินเข้าวัดก็ต้องไปกันเป็นกลุ่ม เพราะหากไปคนเดียวอาจจะถูกผีหลอกได้ง่าย  ผีวัดบ้านสร้างคนเขาเล่าลือว่าเฮี้ยนนัก หลอกคนได้ทุกเวลา ชาวบ้านมักจะได้ยินเสียงร้องโหยหวนในวันก่อนวันพระหนึ่งวัน เสียงร้องมาจากต้นไม้สองต้นนั้น เสียงร้องมักจะมาในเวลาก่อนรุ่ง และเวลาพลบค่ำ ก่อนตะวันขึ้นและก่อนตะวันตกดิน ชาวบ้านกล่าวขานกันว่านั่นคือเสียงเปรตร้องขอส่วนบุญ
 

               แม้จะรู้ว่าเกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นเรื่องธรรมดา แต่ทว่าการทำใจให้ยอมรับกับสิ่งที่พานพบเวลาเจ็บป่วยขึ้นมาก็ต้องหาทางรักษาเยียวยาให้หายเป็นปรกติเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี แต่ถ้ารักษาไม่หายต้องตายขึ้นมาก็ต้องจัดงานศพ ตามประเพณีที่ถือปฏิบัติกันมานาน คนนั้นหากยังอยู่ให้สุขสบาย  คนตายให้เผา งานศพส่วนมากจะจัดที่วัดอาจจะสวดอภิธรรมจะกี่วันนั่นก็แล้วแต่ญาติของผู้เสียชีวิต  งานศพแต่ละแห่งอาจแตกต่างกันไป แต่ที่วัดมัชฌันติการามนิยมสวดพระอภิธรรมสามคืน วันสุดท้ายทำบุญเลี้ยงพระถวายภัตตาหารเพลเสร็จ ก่อนจะนำศพขึ้นสู่เมรุจะมีการแสดงพระธรรมเทศนาหนึ่งกัณฑ์
 

          หน้าฝนปีนี้ฝนตกแทบทุกวัน อากาศเย็นสบาย แต่การเดินทางลำบากจะไปไหนมาไหนก็ต้องวางแผนให้ดี หากเจอกับฝนตกเวลาที่คาดไว้อาจจะต้องเลื่อนไปอีกหลายชั่วโมง วันนั้นมีธุระที่วัดมหาธาตุท่าพระจันทร์ตั้งใจจะไปซื้อหนังสือ เลือกหนังสือได้แล้วกำลังจะเดินทางกลับ ฝนเจ้ากรรมก็เทลงมาอย่างลืมหูลืมตาไม่ขึ้น ร้านหนังสือกำลังจะปิด ต้องออกมารอรถหน้าร้าน รถราก็หายากใครๆก็อยากจะกลับบ้านกันทั้งนั้น ทำได้อย่างเดียวคือต้องรอ รอว่าเมื่อไหร่ฝนจะหยุดตก จะได้หารถเดินทางกลับวัดได้ ฝนตกในเมืองหลวงคนไม่ค่อยชอบ แต่หากฝนไปตกที่ชนบทชาวไร่ชาวนาจะยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่ง เพราะน้ำฝนนั้นคือลมหายใจของชาวนา พอสัมผัสกับไอฝนไม่นานก็เกิดอาจาม ท่าทางจะเป็นไข้หวัด ร่างกายไม่น่าอ่อนแอปานนั้น
 

        อากาศยามเช้าวันนั้นสดใสมีแดดออกมาทักทายกับติณชาติและมวลธัญญชาติทั้งหลาย ซึ่งบางต้นกำลังแย้มยิ้มชูดอกบานสะพรั่งทักทายด้วยกิ่งใบและดอก ดอกไม้กำลังงดงามในยามเช้าที่พึ่งเริ่มต้น วันนั้นอยู่ที่สวนป่ากำลังถ่ายภาพสวนป่าที่กลังจะกลายเป็นสวนที่ร่มรื่น เห็นดอกไม้กำลังเบ่งบานจึงถ่ายภาพดอกไม้เก็บความงามลงบนแผ่นบันทึกของกล้อง แม้จะเป็นเพียงภาพแต่ดอกไม้นั้นอยู่ได้นานจนกว่าจะลบหน่วยบันทึกภาพทิ้ง ดอกไม้บางชนิดเบ่งบานได้เพียงครู่เดียวก็ร่วงโรยแล้ว บางดอกบานได้หลายวัน
 

          วันเวลาผ่านไปเร็วเผลอเดี๋ยวเดียวเข้าพรรษามาได้กึ่งเดือนแล้ว  ช่วงนี้ไม่ได้เดินทางไปไหนไกล เพราะอยู่ในช่วงเข้าพรรษา นอกจากเดินทางไปทำงานตามปรกติที่ศาลายา นครปฐม แม้อยู่ที่วัดก็ยังทำงานเล็กๆน้อยๆตามหน้าที่ มีเวลาว่างก็นั่งเขียนบทความเล่นๆ ไม่ได้เขียนจริงจังอะไร อยากเขียนอะไรก็เขียน บางเรื่องก็อาจจะออกไปในเชิงเพ้อฝันมากเกินไปด้วยซ้ำ หากคิดจะเขียนเรื่องที่ยากๆมักจะเขียนไม่ค่อยออก แต่ชีวิตมนุษย์หากจริงจังมากเกินไปชีวิตก็ตึงเครียด เหมือนกับสายพิณนั่นไง หากตึงเกินไปไม่นานสายก็ขาด แต่หากหย่อนเกินไปเสียงก็ไม่เพราะ ต้องอยู่ในระดับกลางๆสำเนียงเสียงถึงจะน่าฟัง
 

          กลางดึกสงัดเวลาค่อนรุ่งผ่านเวลาตีสองไปแล้ว ได้ยินเสียงร้องโหยหวนแทรกมากับบรรยากาศอันสงัดในกลางดึก ต้องสะดุ้งตื่นนั่งพิจารณาว่าเสียงนั้นมาจากที่ไหน ได้ยินทีแรกนึกว่าถูกผีหลอก หรือเสียงเปรตมาร้องขอส่วนบุญ เสียงเหมือนคนที่เจ็บปวดแสนสาหัสกำลังขอความช่วยเหลือ คงเป็นเพราะความเงียบสงัดของรัตติกาลด้วย  เสียงร้องแทรกมากับเสียงฝนพรำที่น่าจะนอนหลับสนิทเพราะอากาศเย็นสบาย แต่เพราะเสียงร้องครวญครางไม่ยอมหยุดจึงทำให้นอนไม่หลับ แต่พอฟังไปสักพักจึงรับรู้ได้ว่าเสียงนั้นมาจากข้างล่างไต้ถุนกุฏินี่เอง ตอนนั้นแม้จะรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจในความกล้า แต่การนอนไม่หลับในราตรีนั้นทรมานมากกว่า จึงต้องตัดสินใจลงไปพิสูจน์ให้เห็นกับตาเป็นไงเป็นกัน

           โบราณว่าไว้ว่าผู้ที่จะทำบุญที่ได้ผลมากนั้นจะต้องเป็นผู้ “สร้างอาราม สร้างสะพาน ปลูกต้นไม้ ขุดน้ำบ่อ ก่อศาลา คือผู้ที่ได้ชื่อว่าคนมีบุญ เป็นผู้ที่ได้บุญมาก” นั่นเพราะสิ่งเหล่านั้นมีคุณประโยชน์ต่อชนหมู่มาก  อารามเป็นที่พักสำหรับพระสงฆ์จะได้มีสถานที่สำหรับประพฤติปฏิบัติธรรม สะพานสำหรับผู้คนสัญจรไปมาได้สะดวก ต้นไม้ให้ร่มเงาและดอกผล บ่อน้ำนั้นสำหรับคนหมู่มากได้ดื่มกิน ผู้ใดสร้างสิ่งเหล่านี้โบราณจึงถือว่าเป็นคนมีบุญ