ขยะกลายเป็นสิ่งที่คุ้นเคยสำหรับคนที่อยู่ในเมืองใหญ่ที่มีความเจริญ บ้านเมืองไหนที่มีความเจริญมาก มีผู้คนอาศัยมาก บ้านนั้นเมืองนั้นมักจะมีปัญหาเกี่ยวกับขยะ หากไม่มีการบริหารจัดการที่ดีพอ ก็มักจะประสบปัญหาขยะล้นเมือง วิธีจัดการกับขยะก็แล้วแต่ละเมืองจะจัดการ เผาบ้าง ฝังบ้าง คัดแยกเพื่อนำขยะกลับมาเป็นวัตถุดิบผลิตอย่างอื่นเป็นต้น แต่ยังมีบางเมืองที่มีวิธีจัดการกับขยะที่ได้ผล จนกลายเป็นเมืองที่ไม่มีขยะ เมืองนั้นอยู่ในหุบเขา มีชื่อเรียกขานว่า "ชิราคาวาโก"

      ฝนตกติดต่อกันมาหลายวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมักจะตกช่วงเวลาที่กำลังเลิกงาน ตอนเย็นๆฝนมักจะมาทุกที จนมีคำเรียกขานของชาวเมืองว่า “ฝนราชการ” ปัญหาที่ตามมาคือน้ำท่วม ที่ชาวกรุงเทพมักจะเรียกว่าน้ำรอการระบาย บางวันฝนตกหนักน้ำรอการระบายจนผ่านไปอีกสองสามวันก็ยังระบายไม่หมด ผู้คนที่มีถิ่นพำนักในกรุงเทพ ที่ชาวต่างประเทศเรียกบางกอก เมืองหลวงของประเทศไทยก็ต้องทุกข์ทนเพราะต้องอดทนกับน้ำรอการระบาย

         กระท่อมมุงหญ้าคาอยู่ใกล้ต้นตะแบกขนาดห้าคนโอบ แวดล้อมด้วยหมู่แมกไม้นานาชนิด แต่กลับมีกระแสลมโชยพลิ้วมาแผ่วเบา ที่แท้ลมมาตามทางเดินหหน้ากระท่อม คนที่ทำทางเดินเข้ากระท่อมช่างเป็นคนสังเกตแม้กระทั่งทิศทางลมก็ยังอุตส่าห์เปิดทางลมมายังกระท่อมหลังนี้จนได้ อีกสามด้านเป็นหมู่ไม้น้อยใหญ่เรียงรายเป็นแนวป่า 

           การเดินทางแม้เส้นทางจะยาวไกลแค่ไหน จุดสำคัญที่สุดอยู่ที่จุดเริ่มต้น หากไม่เริ่มต้นออกเดินทางก็ไม่มีทางที่จะไปถึงจุดหมายปลาได้ แต่การเริ่มต้นจะเริ่มจากที่ไหนอย่าไรนั้น ขึ้นอยู่กับความพร้อมของแต่ละคน วัน เวลา โอกาส เสบียง ถึงแม้จะมีพร้อมแต่สุขภาพร่างกายก็สำคัญไม่น้อยไปกว่าสิ่งอื่นใด เงินมี เวลามี แต่ร่างกายไม่พร้อมก็ยากที่จะได้เดินทาง

         แม่น้ำสายนี้มีมาตั้งแต่เมือใดไม่มีใครตอบได้ แต่หากถามว่ามีความยาวเท่าใดพอให้คำตอบได้ ต้นกำเนิดของแม่น้ำเป็นเพียงคลองเล็กๆ แต่มีหลายสาย ไหลมาจากหลายที่เช่นภูเขา ป่าไม้ ทุ่งนา ไหลมารวมกันเป็นห้วยที่มีขนาดใหญ่ขึ้น หลายห้วยไหลมาบรรจบกันจนกลายเป็นแม่น้ำที่ไหลผ่านหลายจังหวัด และไปสิ้นสุดที่ปลายนเขื่อนที่ขยายอาณาเขตออกไปทุกปี น้ำเอ่อนองท่วมไร่นากลายเป็นส่วนหนึ่งของเขื่อนไปในที่สุด

          การได้กลับมาเยือนบ้านเกิดอีกครั้ง บ้านเกิดที่ไม่ได้มีบ้านหลังเดิมเหลืออยู่แล้ว กลายเป็นบ้านของคนอื่น บ้านเก่าถูกรื้อถอน เหลือไว้เพียงพื้นดินเก่าที่เคยฝังรกเมื่อครั้งก่อกำเนิด ซึ่งจะหาสถานที่จริงๆคงไม่มีใครจำได้แล้ว อีกอย่างหนึ่งที่หลงเหลืออยู่ในความทรงจำคือภาพชายคาบ้านที่เคยอยู่อาศัยมานานกว่ายี่สิบปี แค่อีกสี่สิบปีให้หลัง ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลไปหมดแล้ว

              ถนนสายนี้มีมาตั้งแต่ครั้งไหน นานเท่าใดไม่มีใครตอบได้ จำได้เพียงแต่ว่าเมื่อจำความได้ถนนสายนี้ก็อยู่อย่างนี้แล้ว สภาพเก่าเป็นเพียงทางเกวียน มีทางน้ำไหลตามแนวถนนก่อนที่ลำธารจะแยกตัวออกไปทางบึงใหญ่ ฤดูฝนถนนจะเต็มไปด้วยโคลนรถวิ่งไม่ได้ ใช้เกวียนพอไหว ส่วนมากจะเป็นทางเดินของชาวบ้านไปยังท้องนาของแต่ละคน ถึงหน้าแล้งถนนแห้งเป็นดินสีแดง เต็มไปด้วยฝุ่นคละคลุ้งไปตลอดสาย สมัยนั้นยังเป็นถนนที่เรียกขานว่า ถนนสายกลับบ้าน เป็นถนนของชาวบ้านอย่างแท้จริง ถนนสายหนึ่งเชื่อมโยงไปยังอีกหมู่บ้านหนึ่ง และต่อเนื่องไปจนถึงอำเภอ ไปถึงจังหวัดและต่อเนื่องไปไกลไม่มีที่สิ้นสุด