การให้ทานในพระพุทธศาสนานั้น ที่ทายกทายิกานิยมมากที่สุดอย่างหนึ่งคือการถวายภัตตาหาร หรือในภาษาบาลีที่เรียกว่า “โภชนะ” ที่แปลได้สองความหมายคือ การบริโภค และอาหาร เพราะมนุษย์อยู่ได้เพราะอาหาร หากขาดอาหารก็จะขาดกำลัง ไม่มีกำลังก็ไม่สามารถทำงานอะไรต่อไปได้ การถวายอาหารแก่พระภิกษุสงฆ์หรือการให้อาหารแก่ผู้รับคนอื่นๆย่อมได้รับอานิสงส์แตกต่างกันไป ดังนั้นจึงอยู่ที่การตัดสินใจของผู้ให้เองว่าควรจะให้ทานแก่ใครเวลาไหน ผู้ให้ทานย่อมได้อานิสงส์ตามสมควรแก่การให้นั้น
ในวันประชุมปฐมนิเทศพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธรรมยุต) ที่รุ่นที่ 19/2556 ที่กำลังเตรียมตัวเพื่อเดินทางไปฝึกอบรมภาคศึกษาดูงานที่ประเทศอินเดีย วันนั้นทำหน้าที่เป็นช่างภาพจำเป็นที่คอยบันทึกเหตุการณ์และกิจกรรมต่างๆแม้จะมีช่างภาพคนอื่นๆอยู่แล้ว แต่การที่จะได้ภาพตามที่ต้องการนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือต้องถ่ายภาพเอง ซึ่งมีคติประจำใจในการถ่ายภาพไว้เสมอว่า “เข้าใจกล้อง มองหาเป้าหมาย เข้าใจบริบทและกดซัตเตอร์” เท่านี้ก็ได้ภาพตามที่ต้องการแล้ว
เสร็จงานแล้วในมือยังถือกล้องมีสุภาพสตรีท่านหนึ่งเดินเข้ามายกมือไหว้และเอ่ยทักว่า “ท่านพระมหาบุญไทยใช่ไหมเจ้าค่ะ” เมื่อหันหน้าไปตามเสียงทัก แม้จะบอกว่าใช่แล้วตัวจริงเสียงจริง แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าเป็นใครมาจากไหน เมื่อเห็นเจ้าตัวทำหน้างงๆ คนทักจึงเฉลยเองว่า “โยมคือคนที่จ่ายเงินค่าเช่าพื้นที่ในการทำเว็บไซต์ไซเบอร์วนาราม เมื่อปีก่อน” จึงหายงง
ปีที่ผ่านมามีเจ้าภาพแจ้งเจตจำนงจ่ายเงินค่าเช่าพื้นที่ในการทำเว็บไซต์ให้ โดยที่ไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้จักชื่อ เจ้าภาพบอกเพียงสั้นๆว่าเคยอ่านในบทความจากเว็บไซต์ซึ่งเขียนโดยพระมหาบุญไทย เคยเห็นแต่ภาพแต่ไม่เคยเห็นตัวจริง จึงแสดงเจตจำนงเป็นเจ้าภาพจ่ายค่าเช่าพื้นที่ในการทำเว็บไซต์ให้ ซึ่งปีหนึ่งจ่ายค่าเช่าสามพันบาทต่อปี ทั้งเสียเงินเสียเวลา แต่ได้บทความและเนื้อหามามากพอสมควร เขียนเล่นๆ แต่ทว่าเล่นจริงๆ ไซเบอร์วนารามดอทเน็ต จึงยังคงปรากฏโฉมโลกแล่นบนโลกไซเบอร์ต่อไปอย่างน้อยก็อีกหนึ่งปี
เมื่อได้สนทนาจึงทราบว่าเป็นคนไทยที่มีหลักแหล่งที่ฮ่องกง ประกอบอาชีพค้าขาย พอมีเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้ไม่ขัดสน นานๆจึงจะกลับมาเยี่ยมบ้านเกิด และญาติพี่น้องที่เมืองไทย ชีวิตคนไทยในต่างแดนยังผูกพันอยู่กับวัด ปัจจุบันวัดไทยที่ฮ่องกงมีหลายวัดเช่นวัดฮ่องกงธรรมาราม วัดเมฆธรรมวนาราม วัดพุทธธรรมาราม และที่พักสงฆ์พุทธธรรมาราม
สอบถามเพื่อนพระภิกษุที่จำพรรษาที่วัดฮ่องกงธรรมารามรูปหนึ่งท่านบอกว่า “พระสงฆ์ไทยที่ฮ่องกงปฏิบัติตนเหมือนที่ประเทศไทยทุกประการ ในเทศกาลสำคัญเช่นวันขึ้นปีใหม่ วันมาฆบูชา วันวิสาขบูชา วันสงกรานต์เป็นต้นก็จัดงานตามประเพณีไทย คนที่เข้าวัดส่วนหนึ่งเป็นคนไทย และอีกส่วนหนึ่งเป็นคนฮ่องกง คนไทยส่วนหนึ่งนิยมไปเที่ยวพักผ่อนที่ฮ่องกง เพราะอยู่ใกล้กับเมืองไทย เดินทางสะดวก ค่าเครื่องบินก็ไม่แพง”
เคยตั้งใจจะเดินทางไปฮ่องกงหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยประสบโอกาสเลย มักจะมีภาระอื่นแทรกเข้ามาเสมอ แม้จะอยู่ห่างไกลก็เหมือนใกล้ ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง คนรู้จักที่พึ่งเคยเห็นหน้าครั้งแรกแต่เหมือนรู้จักกันมานานปี
โยมคนนั้นได้เป็นเจ้าภาพถวายภัตตาหารแก่ผู้เข้าอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ นอกจากนั้นยังได้ถวายเครื่องใช้ต่างๆแก่สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธรรมยุต) เช่นเครื่องต้มกาแฟ กาแฟสด เครื่องชงชาและชาดีจากฮ่องกงถวายเป็นสมบัติส่วนกลางทำดีมีประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาและพระธรรมทูต
ผู้ที่ทำบุญด้วยโภชนาอาหารชื่อว่าย่อมให้ฐานะห้าประการแก่ผู้รับดังที่แสดงไว้ในโภชนทานสูตร อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต (22/37/40) พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แสดงไว้ว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทายกผู้ให้โภชนะเป็นทาน ชื่อว่าให้ฐานะห้าอย่างแก่ปฏิคาหก(ผู้รับทาน) ห้าอย่างคือให้อายุ ให้วรรณะ ให้สุข ให้กำลัง ให้ปฏิภาณ ครั้นให้อายุแล้วย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งอายุทั้งที่เป็นทิพย์ทั้งที่เป็นมนุษย์ ครั้นให้วรรณะแล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งวรรณะทั้งที่เป็นทิพย์ทั้งที่เป็นมนุษย์ ครั้นให้สุขแล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งสุขทั้งที่เป็นทิพย์ทั้งที่เป็นมนุษย์ ครั้นให้กำลังแล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งกำลังทั้งที่เป็นทิพย์ทั้งที่เป็นมนุษย์ ครั้นให้ปฏิภาณแล้ว ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งปฏิภาณทั้งที่เป็นทิพย์ทั้งที่เป็นมนุษย์”
พระสูตรนี้พระสงฆ์นิยมใช้เป็นบทอนุโมทนาทานในเวลาที่ทายกทายิกาถวายทานเสร็จแล้ว ในช่วงที่กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลก็จะสวดเป็นภาษาบาลีว่า
อายุโท พลโท ธีโร วณฺณโท ปฏิภาณโท
สุขสฺส ทาตา เมธาวี สุขํ โส อธิคจฺฉติ
อายุ (อายุง) ทตฺวา พลํ วณฺณํ สุขญฺจ ปฏิภาณโท
ทีฆายุ ยสวา โหติ ยตฺถ ยตฺถูปปชฺชติ ฯ
แปลเป็นภาษาไทยตามเนื้อความในภาษาบาลีได้ว่า “ปราชญ์ผู้มีปัญญาให้อายุย่อมได้อายุ ให้กำลังย่อมได้กำลัง ให้วรรณะย่อมได้วรรณะ ให้ปฏิภาณย่อมได้ปฏิภาณ ให้สุขย่อมได้สุข ครั้นให้อายุ กำลัง วรรณะ สุข และปฏิภาณแล้วจะเกิดในที่ใดๆ ย่อมเป็นผู้มีอายุยืน มียศ”
ขอความสุขจงมีแก่ทายิกาท่านนั้นที่ได้ถวายทั้งอาหารและอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆแก่สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธรรมยุต) ซึ่งช่วงนี้ผู้เข้ารับการฝึกอบรมพระธรรมทูตได้เดินทางกลับจากประเทศอินเดียแล้ว และกำลังฝึกปฏิบัติภาคนวกรรมที่วัดป่าสิริวัฒนวิสุทธิ์ จังหวัดนครสวรรค์ อีกไม่นานก็จะจบหลักสูตรเป็นพระธรรมทูตผู้เผยแผ่พระพุทธศาสนาในต่างประเทศต่อไป
พระมหาบุญไทย ปุญญมโน
07/03/56